zakopiec3

Skręcając od dolnej stacji kolejki krzesełkowej w lewo dochodzimy do Muzeum Jana Kasprowicza (Harenda 12).  Jan Kasprowicz (1860-1926) - poeta, dramaturg, tłumacz. Urodzony w Inowrocławiu, ukończył studia w Lipsku i Wrocławiu, od 1888 r. mieszkał i pracował we Lwowie. Na tamtejszym Uniwersytecie w 1904 r. uzyskał doktorat, potem został w nim profesorem, a w 1921 r. - rektorem. Jako poeta debiutował w 1888 r. W Zakopanem bywał od 1891 r., potem spędzał wakacje przeważnie w domu Mardułów-Gałów w Poroninie, w 1923 r. kupił dom na Harendzie i tu spędził ostatnie lata swego życia, u boku trzeciej żony, młodszej od niego o 27 lat Rosjanki, Marii z domu Bunin. W Jego twórczości jest bardzo wiele akcentów tatrzańskich i podhalańskich, szczególnie w poezji powstającej w czasie pobytu na Harendzie. Piętrowa willa wybudowana w 1920 na wysokim brzegu Zakopianki przez Jana Klusia Fudalę, wkrótce potem kupiona przez angielską malarkę Winnifred Cooper. W 1923 dom odkupił poeta Jan Kasprowicz i spędził tam ostatnie lata życia. W "Harendzie" powstało wiele wierszy z ostatniego zbioru Kasprowicza - Mój świat. Po śmierci pisarza atmosferę intelektualnego ośrodka podtrzymywała jego żona Maria, która skupiała wokół siebie spore grono pisarzy i artystów, mieszkających stale lub czasowo w Z. (Choromański, Witkacy, Gombrowicz, Szymanowski, Worcell). W 1950 r. Maria Kasprowiczowa przekazała trzy pokoje willi na Muzeum Jana Kasprowicza. Od 1964 mieści się tam także siedziba Stowarzyszenia Przyjaciół Twórczości Jana Kasprowicza. Piętro willi zajmowała córka Kasprowicza, Anna Jarocka, a po jej śmierci pomieszczenia przeszły na własność muzeum. Nieopodal budynku znajduje się granitowe mauzoleum, projektowane przez Karola Stryjeńskiego, kryjące prochy poety i Marii Kasprowiczowej. Tuż obok znajduje się piękny drewniany kościół p.w. św. Jana Apostoła i Ewangelisty (Harenda 14a). Wybudowany na początku XVIII w. w Zakrzowie, po wzniesieniu tam w 1922 r. nowej świątyni niszczał, nieużywany. Staraniem zięcia Jana Kasprowicza - malarza Władysława Jarockiego i ks. prałata Jana Hyca-Myrmułę z Harendy, w 1947 r. został przeniesiony do Zakopanego i zainstalowany na Harendzie. Po generalnym remoncie zachowano wiernie jego kształt, sytuując obok wieżę z 1840 r. We wnętrzu trzy XVIII-wieczne barokowe ołtarze sprowadzone z Książa Wielkiego. Obrazy do nich malował Władysław Jarocki - w głównym ołtarzu postać św. Jana, patrona kościoła, w prawym Żłóbek Betlejemski, w lewym - scenę Wniebowzięcia NPM. Nie brak tu wyraźnych akcentów regionalnych: w Szopce Betlejemskiej pasterzami są harendziańscy górale, a scena Wniebowzięcia ma za tło krajobraz podhalański.